Για την Κλειω

Απο τοτε που με θυμαμαι μου αρεσουν τα σκυλακια,παντα παρακαλουσα να μου παρουν ενα,αλλα η απαντηση ηταν παντα η ιδια ΟΧΙ.Μετα απο λιγα χρονια αφου ειχα καποιες αποτυχιες με κατι προηγουμενα περιστατικα ,πιστευα οτι δεν θα μου ξαναεδιναν ποτε την ευκαιρια να εχω σκυλακι.Ετσι μετα απο λιγο καιρο ,αφου εφτασαν τα Χριστουγεννα,το μονο πραγμα που ζητησα ηταν ενα κουταβι.Τι να κανουν οι καημενοι οι γονεις μου δεχτηκαν.
Μια βδομαδα αργοτερα πηγαμε (η μητερα μου,εγω και ενας οικογενειακος φιλος) σε ενα ορφανοτροφειο σκυλων.Εκει ηταν δυο κυριες, με πηγαν λοιπον μπροστα σε ενα κλουβι με κουταβια και μου ειπαν να διαλεξω οποιο θελω,εκεινη τη στιγμη τα εχασα ,δεν ηξερα ποιο να διαλεξω!Μετα απο κανενα μισαωρο ημασταν στο δρομο του γυρισμου και ειχα στην αγκαλια μου ενα αξιολατρευτο κουταβι ασπρο,σαν κουνελακι,με μαυρες βουλες και αυτια.Οταν γυρισα σπιτι ο πατερας μου ειπε οτι εκανα μια απιστευτα καλη επιλογη και μετα με ρωτησε το ονομα του."Κλειω"του απαντησα με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια!
Απο τοτε το κουταβι,περα το οτι επαψε να ειναι ορφανο,απεκτησε μια νεα οικογενεια που το αγαπαει πολυ.
Βεβαια οπως ηταν αναμενομενο πως θα ηταν μια πολυ μεγαλη ευθυνη ,(επειδη κανει σκανταλιες)αλλα τα βγαζω περα φυσικα και με λιγη βοηθεια απο την αγαπημενη μου μαμα,αλλα ποτε θα μαθει επιτελους αυτο το σκυλι να μην μπαινει στην ΚΟΥΖΙΝΑ;