Ενα δυσκολο προγραμμα

Το καθημερινο προγραμμα ενος μαθητη δεν ειναι παντα μια ευκολη υποθεση.Δεν ειναι λιγες οι φορες, που εγω και οι φιλοι μου δεν εχουμε καν λιγο χρονο για τον εαυτο μας.Καθε πρωι πρεπει να ξυπναμε νωρις για να μην χανουμε το σχολειο,καλα αυτο μετα απο λιγο καιρο το συνηθιζεις,αλλα κατα τη γνωμη μου το δυσκολοτερο ειναι μαθεις πως λειτουργουν οι διαφορες καταστασεις.Ενα πραγμα το οποιο εχω παρατηρησει οτι υπαρχει στα περισσοτερα σχολεια ειναι η βια.Καθε μερα βλεπω τα παιδια να βριζονται,να χτυπιουνται και αντι να προσπαθουν να κανουν ταυπολοιπα παιδια να νιωσουν πιο οικια κανουν τα παντα για να τους ριξουν το ηθικο προσπαθουν να βρουν την παραμικρη ατελεια και αν δεν υπαρχει δημιουργουν μια δικια τους. Αρκετα ομως με το σχολειο ξεφευγουμε και απο το θεμα μας! Οταν σχολαμε ισα που προλαβαινουμε να φαμε,γιατι πρεπει να διαβασουμε για ξενες γλωσσες αλλα φροντιστηρια (οπως μαθηματικα,αρχαια,χημεια, κ.τ.λ).Μετα πρεπει να ετοιμαστουμε για καποιο αθλημα που ισως κανουμε,η απλως ενα χομπι (π.χ μουσικη,ζωγραφικη,χορο κ.α).Οταν γυρναμε σπιτι πρεπει να διαβασουμε για το σχολειο και αφου επιτελους εχουμε τελιωσει με αυτο το εξαντλητικο προγραμμα... ειναι βραδυ και πρεπει να πεσουμε για υπνο!Την επομενη μερα ξαναγινεται το ιδιο απο την αρχη. Και τι μπορουμε να κανουμε εμεις τα παιδια;Υπομονη,θπομονη μεχρι το καλοκαιρι.